Pierwszy alkomat na świecie, czyli ciekawa historia
Współcześnie alkomaty są urządzeniami kojarzonymi właściwie powszechnie. Ich historia nie jest jednak specjalnie długa.
Pierwszy alkomat, który nadawał się do praktycznego badania stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, powstał w 1931 r. Wynalazł go dr Rolla Neil Harger, amerykański biochemik i toksykolog. Podczas testowania przełomowego rozwiązania zginęło kilkadziesiąt królików doświadczalnych.
Potrzeba stworzenia alkomatu zrodziła się w wyniku upowszechniania samochodów i uświadomienia, że spożycie alkoholu ma wpływ na kierowanie pojazdem. Pierwszy udokumentowany przypadek jazdy „po pijaku” pochodzi z 1897 r., kiedy to niejaki George Smith, będąc pod wpływem alkoholu, wjechał w budynek.
Ten i wiele kolejnych przypadków sprawiło, że temat stawał się coraz bardziej nośny. Problem był widoczny również z perspektywy policjantów, którzy nie posiadali miarodajnych możliwości sprawdzania stanu trzeźwości kierowców. W efekcie także naukowcy prowadzili w następnych dekadach prace nad możliwościami dokładnego i precyzyjnego sprawdzania, czy dana osoba spożywała alkohol.
Doktor Harger i jego wynalazek
Jednym z naukowców próbujących rozwiązać problem był dr Rolla Neil Harger. W trakcie prowadzonych przez Amerykanina testów zginęło kilkadziesiąt królików doświadczalnych. Zgodnie z jego pomysłem, kluczową częścią rozwiązania był balonik, do którego kierowca wdmuchiwał powietrze ze swych płuc. Wydychane powietrze przechodziło przez specjalnie zakwaszony roztwór nadmanganianu potasu. W praktyce roztwór ten zmieniał kolor, jeśli w próbce znajdował się alkohol.
Wynalazek dr. Hargera to pierwszy alkomat, który można było używać na masową skalę. Jego użytkowanie nie było jednak proste. Aby obsługiwać urządzenie, trzeba było przejść najpierw kilkudziesięciogodzinne szkolenie.
Urządzenie przedstawiono w 1931 r., ale odpowiedni patent przyznano dopiero pięć lat później. Pierwszy alkomat otrzymał nazwę „Drunkometer”, co można przetłumaczyć np. jako miernik poziomu upojenia alkoholem. Stosowano go przez nieco ponad 20 lat, licząc od daty powstania. Potem zastąpiły go urządzenia bardziej wydajne i prostsze w obsłudze.
Potrzeba stworzenia alkomatu zrodziła się w wyniku upowszechniania samochodów i uświadomienia, że spożycie alkoholu ma wpływ na kierowanie pojazdem. Pierwszy udokumentowany przypadek jazdy „po pijaku” pochodzi z 1897 r., kiedy to niejaki George Smith, będąc pod wpływem alkoholu, wjechał w budynek.
Ten i wiele kolejnych przypadków sprawiło, że temat stawał się coraz bardziej nośny. Problem był widoczny również z perspektywy policjantów, którzy nie posiadali miarodajnych możliwości sprawdzania stanu trzeźwości kierowców. W efekcie także naukowcy prowadzili w następnych dekadach prace nad możliwościami dokładnego i precyzyjnego sprawdzania, czy dana osoba spożywała alkohol.
Doktor Harger i jego wynalazek
Jednym z naukowców próbujących rozwiązać problem był dr Rolla Neil Harger. W trakcie prowadzonych przez Amerykanina testów zginęło kilkadziesiąt królików doświadczalnych. Zgodnie z jego pomysłem, kluczową częścią rozwiązania był balonik, do którego kierowca wdmuchiwał powietrze ze swych płuc. Wydychane powietrze przechodziło przez specjalnie zakwaszony roztwór nadmanganianu potasu. W praktyce roztwór ten zmieniał kolor, jeśli w próbce znajdował się alkohol.
Wynalazek dr. Hargera to pierwszy alkomat, który można było używać na masową skalę. Jego użytkowanie nie było jednak proste. Aby obsługiwać urządzenie, trzeba było przejść najpierw kilkudziesięciogodzinne szkolenie.
Urządzenie przedstawiono w 1931 r., ale odpowiedni patent przyznano dopiero pięć lat później. Pierwszy alkomat otrzymał nazwę „Drunkometer”, co można przetłumaczyć np. jako miernik poziomu upojenia alkoholem. Stosowano go przez nieco ponad 20 lat, licząc od daty powstania. Potem zastąpiły go urządzenia bardziej wydajne i prostsze w obsłudze.
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii BLOG